istanbul’u silmiş gökyüzü;
kalbimdeki sis gözlerime inmiş.
kaybetmiş seni aydınlıkta, kaybetmiş beni.

 

aydınlatacak yer olmadıktan sonra, ışık neye yarar;
istanbul yok, sen yoksun; güneşi neyleyeyim?

istanbul’u silmiş gökyüzü;
geriye beni bırakmış, yarım…
özür bile dilememiş; benden değil, bizden…

gök gürlese, yıldırım düşse, sel alsa;
yine de istanbulu saklamasa…
parçalasa, yaksa, yıksa;
ama gösterse seni bana…

gözümde durdukça bu perde, kalbimde de varolacak;
sevmeyecek bu gönül, sis varken içinde;
sevmeyecek seni, bu yarım gönül…

uzaklaşıyorsun sisler içinde, adım adım…
istanbul peşinde… 

 

 (21 Kasım 2006)